ایران قانون سایت حقوقی و مشاوره حقوقی
همه روزه با افراد زیادی رو به رو می شویم و حرف های زیادی بین ما رد و بدل می شود. تک تک کلمات ما می تواند برای شروع و پایان یک رابطه اعم از کاری یا دوستانه و یا روابط دیگر موثر باشد.
کلمات علاوه بر معنای لغوی خود، بار مفهومی زیادی به همراه دارند و می توانند در نقش هایی که ما در روابطمان بازی میکنیم حکم یک تعهد و یا قرار داد را برای ما ایفا کنند.
پس توصیه میکنم در سخنوری محتاط و با دقت عمل کنید و در جایی که می دانید کلمات ممکن است سرنوشت موضوعی را در حال و آینده شما رقم بزنند ، حتما با تعقل و تفکر کامل عمل کنید.
پیش تر میرویم. یعنی جاییی که تعهد آنقدر مهم می شود که دیگر با ارتباط کلامی و اعتماد طرفین نمی توان لزوم ایفای آن تعهد را ایجاد کرد و درست در این زمان نقش لزوم تنظیم قرارداد مکتوب پر رنگ میشود و نیاز به تنظیم این نوع قرارداد درک می گردد.
با توجه به اعتمادی که ریشه در حس دینی و اخلاقی ما ایرانیان وجود دارد، حس میکنیم که حرف های رد و بدل شده میان دو طرف می تواند در حکم یک قراداد رسمی یا سند رسمی باشد که هیچگاه خدشه ای به آن وارد نمی آید اما در زمان اخذ چنین تصمیم چشم و گوش بسته ای چنان غرق در باور های غلطمان هستیم که حتی فکر نمی کنیم ممکن است بنا به دلایلی طرف مقابلمان نتواند به تعهد کلامی اش یا همان قرارداد شفاهی عمل کند و فکر می کنیم این عهد تا پایان دنیا پا برجاست.
امروزه در دادگاهها و مراجع قضایی شاهد دعاوی گسترده ای از این دست هستیم که طرفین با قرارداد شفاهی و لفظی متعهد به انجام کاری شده اند. ریشه شکل گیری این دعاوی متاسفانه از باور های خوش بینانه و اشتباه ما نشات گرفته اند. بدتر از آن کسانی هستند که قرارداد شفاهی را کتبا ثبت می کنند اما بدون علم و درک درستی از شرایط و نکات صحیح قرارداد خود را از چاله به چاه می اندازند.
شاید ذکر یک مثال بتواند قضیه را روشن تر کند؛
یکی از دوستان، برای ساخت خانه پدری اش با سازنده ای قرارداد مشارکت در ساخت تنظیم کرده بود و با توجه به آشنایی قبلی با این سازنده محترم از ذکر نکات فنی و مهم قرارداد که می توانست امروز به داد او برسد عمداً و از روی اعتماد کور کورانه سر باز زده بود. صرفا قرارداد مبنی بر اینکه من خانه ای دارم و تو برایم بساز ! تنظیم شده بود.
امروز تماسی از دوستم داشتم که سازنده محترم بعد از گذشت دو سال هنوز دست به خانه نزده، پول ندارد و قصد ساخت هم ندارد! و هیچ حق فسخی برای مالک در این قراداد در نظر گرفته نشده است تا بتواند به این قرارداد احمقانه خاتمه دهد. پس الان چه کنیم؟!!!
نوشدارو بعد از مرگ سهراب در بسیاری از پرونده های حقوقی جواب می دهد اما چه جوابی؟
الان سازنده حاضر به ساخت نیست. حق فسخی هم در کار نیست! مالک هم نه می تواند قرارداد را فسخ کند نه قرارداد جدیدی با سازنده دیگری بنویسد، چون این قرارداد کماکان به قوت خود باقیست و تنظیم قرارداد جدید برای مالک بار مسئولیت کیفری را برای او در پی خواهد داشت.
نه اینکه نمی شود کاری در این زمینه برای خلاصی مالک انجام داد، اما اگر این قرارداد با مشاوره یک وکیل یا حقوقدان تنظیم شده بود ، الان نه ضرر و و زیانی شامل مالک شده بود و نه با دردسر زیاد و صرف هزینه و وقت باز هم در خانه اول بود.
لزوم درک معنای کلمات بکار برده شده در حرف ها از یک طرف و نگاه عاقلانه به این گفته که پیشگیری بهتر از درمان است ، باعث شد بار دیگر خود را مسئول بدانم تا با یادآوری به این نکته که قبل از قبول یا واگذاری تعهدی ، چه کوچک و چه بزرگ حتماً با مشاور مورد اعتماد خود مشورت نمایید.
یاد آوری این مثل قدیمی خوشایند نیست اما وظیفه است :
همیشه مرگ برای همسایه نیست …
